بررسی الگوی مقاومت به آنتی بیوتیک ها در گاستروانتریت شیگلایی و مقایسه شاخص esr در آنها با گاستروآنتریت های ویروسی در بیمارستان حضرت علی اصغر(ع) تهران ۸۵ - ۱۳۷۵

زمینه وهدف  شیگلوز از عفونت­های شایع دوران کودکی است. میزان مقاومت سویه­های مختلف در نقاط مختلف جهان و متغیر و در حال افزایش است. از آنجا که مصرف بی­دلیل آنتی بیوتیک ها برای هر مورد گاستروانتریت حاد صورت می­گیرد، می­تواند در آینده به افزایش بیشتر مقاومت به آنتی بیوتیک ها منجر شود، در این مطالعه محققین به بررسی میزان سدیمانتاسیون خون در بیماران مبتلا به گاستروآنتریت حاد پرداخته­اند. روش بررسی در این مطالعه مقطعی پرونده­ی 117 بیمار که به­عنوان جمعیت نمونه مورد بررسی قرار گرفت. میانگین و انحراف معیار برخی شاخص های فاز التهابی در دو زیر گروه مبتلایان به گاستروآنتریت شیگلایی و ویروسی با استفاده از تست تی نمونه های مستقل نیز با هم مقایسه شدند. یافته­ها متوسط سن کودکان 49 ماه که نیمی از آنها مذکر بودند. شایع­ترین شیگلای جداشده سروگروه سونئی بود حداکثر موارد شیگلوز به طور معناداری بالاتر از گاستروانتریت ویروسی بود. نتیجه گیری با توجه با الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی به نظر می رسد که استفاده از کوتریموکسازول برای موارد مشکوک به شیگلوز پیش از آماده شدن پاسخ تست های و مقاومت آنتی بیوتیکی چندان اثربخش نباشد. هم­چنین نرمال بودن میزان رسوب گلبول های قرمز  به نفع اتیولوژی ویروسی بوده و می تواند در کنار سایر شواهد در تصمیم­گیری برای عدم مصرف آنتی بیوتیک در نظر گرفته شود.